Η σχέση του δρομέα με το τρέξιμο είναι παντοτινή και χρόνια δεν κοιτά. Σε οποιαδήποτε ηλικία κι αν το γνωρίσεις, θα το ερωτευτείς. Τρανό παράδειγμα η κυρία Σταματία Φώτα. Έχει διαβεί το κατώφλι της δέκατης δεκαετίας της ζωής της, αλλά εξακολουθεί, όχι απλά να στέκει στο σημείο εκκίνησης των μεγάλων δρομικών αγώνων του ΣΕΓΑΣ, τον Αυθεντικό Μαραθώνιο και τον Ημιμαραθώνιο, αλλά να περνάει και τη γραμμή του τερματισμού.
Η Σταματία, όπως η ίδια μας παρακάλεσε να την αποκαλούμε, είναι 91 ετών κι όμως δεν το βάζει κάτω. Ίσα-ίσα που μόλις τερματίζει σε έναν αγώνα αναζητά τον επόμενο για να δηλώσει συμμετοχή. Άσβεστη η δίψα της, που ξεκίνησε πριν από 36 χρόνια.
«Ξεκίνησα να τρέχω όταν έχασα το σύζυγό. Ήμουν 55 ετών. Αγάπησα το τρέξιμο και έφτασα να τρέχω μέχρι και σε ημιμαραθώνιο. Πλέον, μετέχω σε αποστάσεις 5 χλμ. Όπου έχει αγώνες πηγαίνω, αν είναι δυνατόν ακόμα και κάθε Σαββατοκύριακο. Να φανταστείτε τη λαχτάρα έχω, κάποιες φορές μου λένε ‘αυτή την εβδομάδα δεν έχει κάποιον αγώνα, θα πρέπει να περιμένεις’».
Η κ. Φώτα έχει λάβει μέρος σε πολλούς διεθνείς αγώνες στην κατηγορία Masters, ακόμα και σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.
«Έχω αναδειχτεί τρεις φορές πανελληνιονίκης κι έχω τρέξει στην Ιταλία, στη Σερβία, στην Κροατία, στη Ρουμανία κι αλλού.
Μακάρι να μπορούσα να είχα ασχοληθεί νωρίτερα με το τρέξιμο, από τότε που ήμουν μικρή. Είμασταν, όμως, φτωχή οικογένεια και έπρεπε να δουλέψω κι εγώ από 15 χρονών, να βοηθήσω να σπουδάσει ο αδερφός μου.
Ο πατέρας μου ασχολούνταν με την πολιτική και ήταν μάλιστα φίλος με τον Γρηγόρη Λαμπράκη. Διατηρώ ακόμα δεσμούς με την οικογένεια Λαμπράκη και όταν μετέχω στις εκδηλώσεις του μαραθωνίου, τρέχω για αυτόν και φοράω πάντα φανέλα με τη μορφή του».
Η σχέση της κ. Φώτα με το τρέξιμο δεν ευδοκίμησε όταν ήταν μικρή κοπέλα, όμως αναθερμάνθηκε αναπάντεχα πολλά χρόνια αργότερα στη θάλασσα της Καστέλλας.
«Ήμουν εκεί με τους χειμερινούς κολυμβητές και γνώρισα τον κύριο Κανακάρη. Ήταν εκεί ο Δρόσος, γνωστός μαραθωνοδρόμος, και τον έβλεπα να τρέχει στην άμμο.
Με βλέπει ο Κανακάρης και μου λέει ‘δεν κουράστηκες με τα πήγαινε-έλα; Έλα να τρέξεις μαζί μας’. Κι έτσι έκανα. Γράφτηκα στο σύλλογό του και κάπως έτσι ξεκίνησα.
Παλιά πήγαινα στον Άγιο Κοσμά, αλλά, δυστυχώς, δεν είναι πια διαθέσιμος για το κοινό. Ήμουν εκεί τη μέρα που έκλεισε. Πήγαινα από τον Πειραιά με τα πόδια μέχρι εκεί και γύριζα πίσω.
Πλέον, περπατάω όπου μπορώ. Είναι αυτό που με κρατά δυνατή και μου χαρίζει ενέργεια».
Επόμενος μεγάλος αγώνας για τη κ. Φώτα θα είναι ο 41ος Αυθεντικός Μαραθώνιος το διήμερο 9-10 Νοεμβρίου. Θα είμαστε όλοι εκεί για να τη χειροκροτήσουμε και να τη θαυμάσουμε για την αστείρευτη ζωντάνια της.